Τό πρῶτο βράδυ ἀτενίζαµε τ᾽ ἀστέρια,µέχρι πού ξηµέρωσε.Τό δεύτερο βράδυ ἀγναντεύαµε τή θάλασσα,µέχρι πού τήν ἤπιαµε.Τό τρίτο βράδυ ἔπρεπε νά χωριστοῦµε…Τώρα κοιτάζω µόνος τή φωτιά

«Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ…» Ἔχω στὸ κελλί μου μία εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος, ἀντίγραφο πολὺ γνωστῆς

Σήµερα στον όρθρο, δωδεκάτη του µηνός Σεπτεµβρίου, πάνγλυκια αγιορειτική νύχτα πνιγµένη στη ζεστή Θεοµητορική αγκαλιά –πολλώ µάλλον καθώς εορτάζουµε την απόδοση του Ιερού Γενεθλίου της–